Katarzyna Ziemnicka

„Piszę w pokoju z widokiem na las i jego mieszkańców, którzy niekiedy przychodzą do nas w gości. Najczęściej to dziki, które świetnie się czują w naszej warszawskiej dzielnicy. Zwierzęta, które mieszkają w domu, to pies i dwa koty. One jako pierwsze słuchają nowych rozdziałów. Chyba lubią literaturę dziecięcą, bo często mają zachwycone miny, zupełnie jakby chciały powiedzieć: „Pisz, Kaśka, pisz!”.
Ciągle testuję nowe pomysły, których jak każda ambitna pisarka mam dwie szafy. W mojej pracy lubię wszystko, ale najbardziej ten krótki moment olśnienia, który przynosi pomysł na nową książkę.
Ciekawe i za każdym razem inne są dla mnie spotkania autorskie. Na jednym z nich dwunastoletnia Julka powiedziała ze łzami w oczach: „Jagodowe niebo to najlepsza książka, jaką czytałam w życiu. Tylko dlaczego Andrzej i Celina nie wyznali sobie na końcu miłości?!”. Właśnie dla takich chwil piszę.”